Vrijdag 5 november 2021 presenteerde ik mijn allereerste fotoboek, Opslag verliefd, over de inhoud van de Nederlandse garagebox.
Na anderhalf jaar fotograferen, het hele proces van het maken en verbeteren, er mee afstuderen, een expositie, een crowdfundingsactie en daarna nog heel veel werk aan het boek, is het eindelijk af: Mijn fotoboek over garageboxen in Nederland, ‘Opslag verliefd’ is een feit. Eindelijk kan ik mensen laten zien wat er nou achter al die dichte deuren gebeurt nadat auto’s uit de garageboxen zijn gehaald. Ik kan eindelijk de ruimtes van ondernemers, de rommel- en hobbyhokken en de mancaves laten zien. Daarmee toon ik de creativiteit, vindingrijkheid en gedrag van Nederlanders en hoe zij omgaan met één zelfde soort ruimte.
Zes weken geleden besloot ik mijn boekpresentatie vorm te gaan geven, best wel last minute, maar het mocht weer binnen de maatregelen, dus ging ik aan de slag. Ik wilde daarmee natuurlijk het boek feestelijk presenteren, maar het had voor mij ook een iets meer dubbele lading: ik wilde ook het leven, mijn leven, en mijn passie vieren. Eind september overleed plotseling een basisschool vriendin. Het voelt verschrikkelijk en confronterend om iemand te verliezen die net zo oud is als jij en volop in het leven staat. En het was bizar maar waar: op de dag van haar uitvaart, ging mijn boek door de drukpers bij Wilco. Gelukkig kon ik bij beide gebeurtenissen aanwezig zijn. Hierdoor besefte ik me extra: ik moet doen waar ik gelukkig van word, en zelf de slingers ophangen in dit leven en er wat moois van maken. Dus vieren wat er te vieren valt, zolang dat kan.
Ik ging aan de slag met regelen. Ik wilde graag de anderhalf jaar waarin ik aan het project en mijn boek heb gewerkt, in één dag proppen. Hoe? Zo veel mogelijk mensen die betrokken waren bij het project uitnodigen en mee laten doen. Zo heb ik Dick, de man met de garage waarin hij wijn maakt, gevraagd om de wijn te schenken. Dirk, de man met het prachtige bakkersatelier heb ik zijn lekkernijen laten verkopen en Marco, bloemenhandelaar met garage, gevraagd of hij vaasjes bloemen op de statafels wilde regelen. Er werden bijzondere waxinelichtjes voor mij gemaakt. Ik vond een prachtige locatie in mijn dorp Valkenburg ZH, een industriële rijtuigenloods van stoomtrein museum Katwijk Leiden. Ik wilde graag Lars van den Brink, fotograaf waar ik een half jaar stage heb gelopen, het eerste exemplaar geven. En ik vroeg Fotograaf des Vaderlands Jan Dirk van der Burg om het podiumprogramma een beetje in goede banen te leiden en mij te interviewen. Jan Dirk en Lars zijn mijn fotografiehelden waar ik tijdens mijn opleiding veel bewondering voor heb ontwikkeld en hen als grote inspiratiebronnen zie. Daarnaast vroeg ik mijn ouders, familie en vriendinnen om mij te helpen.
Tijdens het fotograferen van de garageboxen kwam ik veel mensen, verhalen en voorwerpen tegen. Zo bleek er één object te zijn die geliefd is bij veel garage eigenaren: de bananendoos. En heel het project dacht ik: ik wil daar iets mee doen. Hoe geef ik de bananendoos op een passende manier de aandacht? Het idee kwam een week van tevoren: een bananendozen-muur. Samen met mijn vader, die ondertussen ook een podiumpje had gebouwd, haalden we 30 bananendozen op via Marktplaats. We bedachten een constructie en de bananendozen-muur werd een feit.
> Voor het verhaal over hoe het idee voor het boek is ontstaan en hoe ik het proces van fotograferen heb ervaren moet je echt mijn boek even bestellen. Daarin vertel ik alles over het maakproces. In het boek zit ook een leuke kortingsflyer van 250 euro op een nieuwe garagedeur van Begico Garagedeuren.
De boekpresentatie was voor mij enorm geslaagd. Er waren bijna 100 mensen die allemaal op de één of andere manier betrokken waren bij het project, langs kwamen vanuit nieuwsgierigheid of interesse. Na de presentatie (waarin ik werd benoemd tot garageboxenfotograaf des vaderlands!) begon ik met signeren van de boeken die opgehaald werden (via de crowdfunding die ik in juni dit jaar hield) of werden verkocht. Bij de laatste handtekening was ik anderhalf uur verder (?) en was de loods bijna leeg. Ineens was het voorbij.
Wat ben ik trots, blij en gelukkig dat alles goed verlopen is en dat ik nu eindelijk mensen het boek in handen kon geven. Wat is het bizar dat het boek nu op koffietafels en in boekenkasten staat. Mijn droom is werkelijkheid geworden! En dat heb ik goed gevierd. De bananendozen zijn naar een goed doel, thuis is het een bloemenzee van alle bossen bloemen die ik kreeg. De bloemen van de statafels? Die heb ik op het graf bij mijn vriendinnetje gebracht. Ik geloof dat ze heeft meegekeken en heel trots op mij is.
Mijn boek is te koop via Etsy
Foto's: Jeike Wullms